Schemat blokowy (informatyka): Różnice pomiędzy wersjami
m |
m |
||
Linia 43: | Linia 43: | ||
| style="text-align:center" | [[Plik:Blok-fragmentu.png]] | | style="text-align:center" | [[Plik:Blok-fragmentu.png]] | ||
| style="text-align:left" | '''Blok fragmentu''', oznacza fragment programu (ciąg czynności) zdefiniowany odrębnie. Wewnątrz bloku podaje się nazwę fragmentu. | | style="text-align:left" | '''Blok fragmentu''', oznacza fragment programu (ciąg czynności) zdefiniowany odrębnie. Wewnątrz bloku podaje się nazwę fragmentu. | ||
+ | |||
+ | |- | ||
+ | | style="text-align:left" | Blok wywołania podprogramu | ||
+ | | style="text-align:center" | [[Plik:Blok-wywolania-podprogramu.png]] | ||
+ | | style="text-align:left" | '''Blok wywołania podprogramu''', oznacza zmianę w przebiegu wykonywania programu w skutek wywołania podprogramu. Wewnątrz bloku podaje się nazwę podprogramu oraz listę parametrów. | ||
+ | |||
+ | |- | ||
+ | | style="text-align:left" | Łącznik wewnętrzny | ||
+ | | style="text-align:center" | [[Plik:Lacznik-wewnetrzny.png]] | ||
+ | | style="text-align:left" | '''Łącznik wewnętrzny (wewnątrzstronicowy)''' służy do łączenia odrębnych części schematu znajdujących się na tym samym arkuszu i ułatwia zachowanie przejrzystej postaci schematu. Należy je stosować aby wyeliminować krzyżowanie się linii strzałek.<br />Pary łączników oznacza się tym samym napisem wewnętrznym - zwykle liczbą naturalną. '''Jeśli schemat zawiera także łączniki zewnętrzne (międzystronicowe), dla odróżnienia można używać wielkich liter'''. | ||
|- | |- | ||
Linia 48: | Linia 58: | ||
| style="text-align:center" | | | style="text-align:center" | | ||
| style="text-align:left" | | | style="text-align:left" | | ||
+ | |||
|- | |- |
Wersja z 19:37, 19 lut 2014
Schemat blokowy programu (ang. block diagram, flowchart) zwany także schematem działania programu przedstawia w postaci graficznej rodzaje i kolejność wykonywania czynności wynikających z przyjętego rozwiązania problemu.
Schemat blokowy programu szczegółowo przedstawia wszystkie operacje arytmetyczne, logiczne, przesyłania, sterujące i pomocnicze oraz kolejność ich wykonywania. Stanowi podstawę do rozpisania programu w określonym języku programowania, a po uruchomieniu jest jednym z elementów dokumentacji programu.
Schemat blokowy pozwala dostrzec istotne etapy algorytmu i logiczne zależności między nimi.
Elementy budowy
Schemat blokowy składa się z następujących elementów:
- strzałki − wskazują jednoznacznie powiązania między blokami i ich kierunek,
- bloki - zwane także skrzynkami, zawierają opisy operacji arytmetycznych, logicznych, przesyłania, sterowania, itp.
- operand − prostokąt, do którego wpisywane są wszystkie operacje z wyjątkiem instrukcji wyboru,
- predykat − romb, do którego wpisywane są tylko instrukcje wyboru,
- etykieta − owal służący do oznaczania początku bądź końca sekwencji schematu (kończą, zaczynają lub przerywają/przenoszą schemat).
Wygląd i znacznie poszczególnych bloków normalizuje polska norma (PN-72/E-01226).
Zobacz też
<htmlet>zobacz-tez</htmlet>