Schemat blokowy (informatyka): Różnice pomiędzy wersjami
m |
m |
||
Linia 83: | Linia 83: | ||
# Do każdego bloku może dochodzić dowolna liczba strzałek. Każda z nich oznacza wykonanie wszystkich czynności danego bloku. <br />''Według innej zasady, do każdego bloku może dochodzić tylko jedna strzałka. W takim przypadku kilka strzałek dochodzi do punktu koncentracji, od którego jedna strzałka prowadzi do bloku.'' | # Do każdego bloku może dochodzić dowolna liczba strzałek. Każda z nich oznacza wykonanie wszystkich czynności danego bloku. <br />''Według innej zasady, do każdego bloku może dochodzić tylko jedna strzałka. W takim przypadku kilka strzałek dochodzi do punktu koncentracji, od którego jedna strzałka prowadzi do bloku.'' | ||
# Wszystkie bloki muszą mieć co najmniej jedną strzałkę dochodzącą i wychodzącą. Wyjątkami są: łączniki i bloki graniczne. | # Wszystkie bloki muszą mieć co najmniej jedną strzałkę dochodzącą i wychodzącą. Wyjątkami są: łączniki i bloki graniczne. | ||
+ | # Strzałki mogą się łączyć ale nie mogą się rozdzielać. | ||
+ | # Każdy schemat blokowy musi zawierać dokładnie jeden ''blok graniczny'' '''START''' i przynajmniej jeden ''blok graniczny'' '''KONIEC'''. | ||
== Zobacz też == | == Zobacz też == |
Wersja z 20:02, 19 lut 2014
Schemat blokowy programu (ang. block diagram, flowchart) zwany także schematem działania programu przedstawia w postaci graficznej rodzaje i kolejność wykonywania czynności wynikających z przyjętego rozwiązania problemu.
Schemat blokowy programu szczegółowo przedstawia wszystkie operacje arytmetyczne, logiczne, przesyłania, sterujące i pomocnicze oraz kolejność ich wykonywania. Stanowi podstawę do rozpisania programu w określonym języku programowania, a po uruchomieniu jest jednym z elementów dokumentacji programu.
Schemat blokowy pozwala dostrzec istotne etapy algorytmu i logiczne zależności między nimi.
Spis treści
Elementy budowy
Schemat blokowy składa się z następujących elementów:
- strzałki − wskazują jednoznacznie powiązania między blokami i ich kierunek,
- bloki - zwane także skrzynkami, zawierają opisy operacji arytmetycznych, logicznych, przesyłania, sterowania, itp.
- operand − prostokąt, do którego wpisywane są wszystkie operacje z wyjątkiem instrukcji wyboru,
- predykat − romb, do którego wpisywane są tylko instrukcje wyboru,
- etykieta − owal służący do oznaczania początku bądź końca sekwencji schematu (kończą, zaczynają lub przerywają/przenoszą schemat).
Wygląd i znacznie poszczególnych bloków normalizuje polska norma (PN-72/E-01226).
Najczęściej używane bloki schematów blokowych
Zasady budowania schematu blokowego
Istnieje wiele zasad budowania schematu blokowego. Najważniejsze z nich to:
- Schemat blokowy składa się z bloków połączonych zorientowanymi liniami, określającymi kolejność wykonywania poszczególnych czynności.
- Z każdego bloku może wychodzić tylko jedna strzałka. Wyjątkiem jest blok decyzyjny - z którego muszą wychodzić dwie strzałki: Tak oraz Nie.
- Do każdego bloku może dochodzić dowolna liczba strzałek. Każda z nich oznacza wykonanie wszystkich czynności danego bloku.
Według innej zasady, do każdego bloku może dochodzić tylko jedna strzałka. W takim przypadku kilka strzałek dochodzi do punktu koncentracji, od którego jedna strzałka prowadzi do bloku. - Wszystkie bloki muszą mieć co najmniej jedną strzałkę dochodzącą i wychodzącą. Wyjątkami są: łączniki i bloki graniczne.
- Strzałki mogą się łączyć ale nie mogą się rozdzielać.
- Każdy schemat blokowy musi zawierać dokładnie jeden blok graniczny START i przynajmniej jeden blok graniczny KONIEC.
Zobacz też
<htmlet>zobacz-tez</htmlet>